Redactie: Dat arbeidsovereenkomsten flexibeler zouden moeten zijn, is vanuit het werkgeversstandpunt begrijpelijk en dat daardoor meer mensen (tijdelijk) werk vinden is logisch. Aan de andere kant nemen ook werknemers een “ondernemersrisico” door zich langdurig aan een werkgever te verbinden (loyaliteit) en dan ineens op straat komen te staan. Veel werknemers zou je vanuit hun betrokkenheid, professionaliteit en autonomie met een ondernemer kunnen vergelijken. Daar hoef je, al dan niet gedwongen, geen ZZP’er voor te worden.
Dat er op dit moment 1 miljoen ZZP’ers zijn, is een gevolg van de labbekakkerigheid van de Belastingdienst, die maar lukraak (meestal ten onrechte) VAR verklaringen heeft afgegeven. Om hier evenwicht in te brengen is geen kunst(je), maar dan zou je, als je dat al zou willen, de wetgeving moeten aanpassen en dan niet met een DBA, die niet anders is dan een bevestiging van de wet van 1953 m.b.t. de verzekeringsplicht. Een naïeve opmerking van Kamp, die de verwarring, zeg maar chaos, alleen maar groter maakt. Of je gaat een “coffeeshop” maatregel nemen en gedoogt de ZZP situatie of je handhaaft de Wet op de verzekeringsplicht van 1953.
Een andere mogelijkheid is om werknemers toe te staan om eigen risicodrager te worden. Wel eens nagedacht welke consequenties dit zal hebben? Weg met het sociale zekerheidsstelsel en vervolgens privatisering van alle sociale wetgeving.
Het antwoord van Kamp op de WWZ is ontwijkend en net als Asscher wegduiken voor de voorspellingen vooraf en de vele negatieve reacties op dit moment. Als je dan toch voor flexibiliteit gaat, hef dan meteen de huidige ketenbepaling op.