Bestuurders in de Zorg en Onderwijs klagen steen en been over de hoge kosten die zij “noodgedwongen” kwijt zijn vanwege het inhuren van ZZP-ers.
Niet alleen dat de kosten hoog zijn, maar het geeft ook scheven gezichten, vanwege het verschil in beloning maar ook omdat veel ZZP-ers hun eigen arbeidsmoraal erop nahouden als het gaat om gemeenschappelijke verantwoordelijkheden.
Ik zal wel een langzamerhand een “ZZP-drammer” worden gevonden, wanneer ik er voor de zoveelste keer op wijs, dat deze ZZP-ers allemaal schijnzelfstandigen zijn.
De ZZP-ers aangemoedigd door bijna 20 jaar lankmoedigheid en laksheid zijn er zelf van overtuigd dat zij wel zelfstandig ondernemer zijn. Maar voor de wet, die al meer dan 60 jaar bestaat en nog eens een keer bevestigd is door de wet DBA, zijn zij gewoon werknemers.
Klagen dat ZZP-ers zo duur zijn is gewoon een gotspe
Bestuurders moeten gewoon hun poot strak houden en de aanbieders van werk de keuze laten tussen een arbeidsovereenkomst of geen werk; maar wel allemaal 1 lijn trekken.
Sinds 2006 heeft de Belastingdienst geen enkele controle op de verzekeringsplicht uitgeoefend en de politiek heeft ook zitten slapen.
By the way: de Overheid en N.B. de Belastingdienst zelf overtreden de wet massaal door ZZP-ers aan te nemen, terwijl de verzekeringsplicht gewoon van toepassing is.
