Van de regen in de drup; viermaal links is gelijk aan rechtdoor

Opinie  |  wo 5 jun 2019  |  Bron: HR-kiosk  |  Auteur: Andries Bongers  |  Trefwoorden: Privatisering, Vernieuwing, Rekenrente, Pensioenfondsen, ZZP, Schijnzelfstandigen, Pensioenstelsel, Wet Arbeidsmarkt in Balans (WAB), ECB

Niet het verbeteren van bestaande processen, maar het opstarten van nieuwe ideeën, onder het ongedefinieerd uitroepen dat het huidige stelsel niet deugt, is een hobby van menig amateur in zowel het Kabinet als de Tweede Kamer. De laatste groep vermoedelijk ook nog gesouffleerd door een horde ambtenaren, die verandering in hun doelstellingen hebben opgenomen.
De wetgeving wordt meestal niet verbeterd of aangepast, maar rigoureus gewijzigd en voor tientallen jaren bestendigd, zegt men. Helaas blijkt al voor de invoering dat onderdelen niet kloppen, maar die passen we nog eventjes aan. Ministers en staatsecretarissen verdedigen de wangedrochten met loze argumenten en organisaties met zelfbenoemde deskundigen en juristen, bieden werkgevers seminars, trainingen en cursussen aan om de nieuwe wetten te begrijpen en uit te voeren.
Zo is Nederland een continuing story of “Lawyers Paradise” geworden als het gaat om wetgeving over arbeid en pensioenen.
Na een paar jaar zullen nieuwe gezagsdragers er op wijzen dat de wetten niet deugen en voorstellen doen om toch vooral maar te privatiseren. En langzamerhand zie je dat de collectieve zekerheid en verantwoordelijkheid wordt losgeweekt van de basis, waar het ooit begon.
De WWZ (Wet Werk en Zekerheid) deugde van het begin af aan al niet. Vooral het idee dat de wet meer vaste contracten zou opleveren werd gelogenstraft. En opmerkelijk dat de minister die indertijd met verve de wet verdedigde (hij kon niet anders), toen hij niet meer in het kabinet zat, vond dat de wet moest worden aangepast.
De WAB (Wet Arbeidsmarkt in Balans) al weer een ludieke naam, waar de zekerheid en de balans weer niet van afdruipt, is niet meer dan een correctie op een correctie en eindelijk komen we weer op het punt uit waar we waren. Viermaal links is gelijk aan rechtdoor.

We raken steeds verder weg van de basis van ons sociale stelsel

Voor de “arme” ZZP-ers, de meesten zijn schijnzelfstandigen, hebben we nu verordend dat zij beslist een arbeidsongeschiktheidsverzekering moeten hebben. Ondanks allerlei waarschuwingen vergeten we dat de meeste ZZP-ers, volgens de bestaande wetgeving, gewoon werknemers zijn in de zin van de wet op de sociale zekerheid (van 1953 en 1964) en nog eens bevestigd door de wet DBA, die we wel hebben aangenomen, maar nu het schip zolang uit koers is, niet durven toe te passen. Zo raken we steeds verder weg van de basis van ons sociale stelsel, totdat we ook onze pensioenen geprivatiseerd hebben.
Ons pensioenstelsel moet beslist veranderen omdat het niet meer van deze tijd is. Inhoudelijke argumenten worden nooit genoemd, maar wel loze kreten en onjuiste veronderstellingen, die menigeen op het verkeerde been zetten.
Murw geworden stemmen we maar toe, dat onze pensioenen worden verkwanseld. Een belangrijk argument is de lage marktrente (lees rekenrente), veroorzaakt door Mario Draghi, president ECB (vazal van Goldman Sachs). Mogelijk wordt deze binnenkort opgevolgd door Klaas Knot, een heftige voorstander van de rekenrente om de solvabiliteit van de pensioenfondsen te meten, die N.B. over de afgelopen 10 a 15 jaar hun vermogen hebben verdubbeld. Opmerkelijk is ook de benoeming van mevrouw Joanne Kellermann tot nieuwe bestuursvoorzitter pensioenfonds PFZW. Als ex-directeur van de Nederlandsche Bank werd zij een dezer dagen onder ede gehoord m.b.t. haar aandeel in de ondergang van de DSB bank. Op alle indringende vragen, die belangrijk waren voor de “waarheidsvinding” gaf zij steeds het ontwijkende antwoord, dat zij zich dat niet meer kon herinneren. Waarschijnlijk is dit geheugenverlies een van de criteria om haar in zo’n belangrijke functie te benoemen. Als afgezant van de DNB, zal zij zich vermoedelijk ook niet verzetten tegen het absurde “rekenrente dogma”.