Arbeidsmarktwet (WAB) is een straf voor mkb’ers vindt Hans Biesheuvel

Opinie  |  ma 21 okt 2019  |  Bron: Telegraaf  |  Auteur: Andries Bongers  |  Trefwoorden: Wet Arbeidsmarkt in Balans (WAB), Verzekeringsplicht, Belastingdienst, Wiebes, Koolmees, WW-premie, Flexwerker, Ontslagvergoeding, Wet DBA, Transitievergoeding, Compensatie, CO2-uitstoot, Deeltijd-WW

Hans Biesheuvel vindt dat de WAB totaal niet aansluit bij deze tijd.
Hij noemt een aantal regelingen die in het MKB er best financieel zwaar in kunnen hakken. En daar heeft hij gelijk in. Maar ten opzichte van de bestaande wetten zijn de argumenten weinig steekhoudend of zelfs geheel onjuist.
Dat voor de flexwerkers een hogere WW-premie betaald moet worden vindt hij  onterecht en het leidt al helemaal niet tot vaste contracten voor deze groep van werknemers, is zijn mening.
Met betrekking tot zijn laatste conclusie zou hij wel eens gelijk kunnen hebben, maar dat een deel van de WW-premie al decennia lang bepaald wordt door het risico dat een bepaalde sector met zich meebrengt, is toch voor een verzekering niet zo vreemd. Flexwerkers lopen nu eenmaal een groter risico dat zij werkloos worden, dan vaste krachten.

De ontslagvergoeding wordt steeds lager

Dat de transitievergoeding onder de WAB (per 1-1-2020) hoger zou zijn, is gemiddeld genomen onjuist. Nou is gemiddeld altijd een discutabel uitgangspunt. Maar wanneer we onder gelijke omstandigheden dus bij eenzelfde arbeidsverleden  gaan berekenen welke vergoeding een medewerker indertijd volgens de kantonrechtersformule zou krijgen en daarna onder de WWZ (juli 2015) en de WAB, zien we dat de vergoedingen in de loop der jaren steeds geringer zijn geworden. Onder de WAB is de vergoeding voor oudere werknemers met een langdurig dienstverband zelfs aanmerkelijk vermindert.
Alleen moet de werkgever nu voor een dienstverband korter dan 2 jaar ook een relatief geringe transitievergoeding betalen en gaat de truc van een dienstverband van 23 maanden niet meer op. Maar gemiddeld is de werkgever minder kwijt aan transitievergoedingen dan onder de WWZ.
Blijft wel dat de hele transitievergoeding vrij discutabel is, wanneer er duidelijk sprake is van economische redenen voor ontslag en financiële problemen daarbij ook nog eens een transitievergoeding aan een werknemer betaald moet worden. Maar dat probleem was er ook al onder de WWZ. 

Stel dat het MKB, noodgedwongen door het vermeende CO₂ probleem, veel mensen moet ontslaan, zorgt de Overheid dan voor compensatie voor het door haar gecreeerde probleem? *

Over de ZZP is al veel in HR-kiosk geschreven. Omdat de wet DBA wel is aangenomen, maar nog steeds niet is geeffectueerd, is nog steeds de klassieke wet op de verzekeringsplicht (uit 1953/1964) van toepassing, die N.B. exact gelijkluidend is aan de wet DBA (Gezagsverhouding, Persoonlijke dienstverrichting en Loon).  
Met die uitgangspunten zijn de meeste ZZP’ers gewoon werknemer in de zin van de sociale wetten. En deze werknemers hebben dan per definitie een Arbeidsongeschiktheidsverzekering en een Pensioen. Dat er geen heldere definitie van schijnzelfstandigheid zou zijn, zoals Biesheuvel beweert, is een gotspe. Die is er N.B. al meer dan 65 jaar, maar wordt mede door toedoen van de heren Wiebes en Koolmees en de Belastingdienst gewoon niet nageleefd.

Iedere aanbieder van werk wordt eigen risico drager

Hoe gaan we dit nu oplossen?  Eenvoudig: accepteer nu alle bestaande contracten van ZZP’ers en voer dan de Wet DBA in voor nieuwe gevallen c.q. nieuwe arbeidsrelaties of heel rigoureus: maak dan maar van alle sociale wetten een keuzeprogramma. M.a.w. laat de aanbieder van werk (die we vroeger werkgever noemden) de ingeleende (die we werknemer noemden) een keuze laten maken of hij wel of niet verzekerd wil zijn. Dus een eigen risico (e/r) drager naar Amerikaans model. En haal dan meteen het totale sociale verzekeringsstelstel onderuit onder het mom dat het niet meer aansluit bij deze tijd. Willen we dat?

* _{Rob Jetten (D66) komt met de oplossing voor een door zijn partij gecreëerd probleem: Deeltijd-WW dan blijven werknemers in dienst van een bedrijf, maar neemt het UWV een deel van de loonkosten over}