Een wilg houdt het langer vol in een storm dan een eik

Opinie  |  do 12 sep 2024  |  Bron: HR-kiosk  |  Auteur: Andries Bongers  |  Trefwoorden: Burn-out, Overspannenheid, Leidinggevende, Doelstellingen



September                                                                          Juni

Dinsdagmorgen liep ik naar achteren in onze tuin en zag de wilgentakken, die ik in het voorjaar had geplant en inmiddels wel 5 meter hoog waren, mee zwiepen met een storm van windkracht 6.
Ik moest toen meteen denken aan een Chinees gezegde dat ik 30 jaar geleden las; “Een wilg houdt het langer vol in een storm dan een eik”.
Waarom was dat gezegde voor mij toen zo belangrijk? Ik was overspannen thuis; we noemden dat nog niet een “burn-out”.  Iedereen was verbaasd dat het mij overkwam, "jij kunt toch overal tegen?" Werkte altijd hard, met volledige inzet etc. etc.
Wat bleek de oorzaak: ik werd tegengewerkt in een proces waar ik zelf heilig in geloofde en dat bracht mij volledig van mijn stuk. Ik leerde toen (met hulp van een ander) dat teleurstelling door jezelf wordt veroorzaakt, wanneer je te hoge eisen (en verwachtingen) voor jezelf en omgeving gaat stellen. Ietwat meebuigen, niet star vasthouden aan je eigen idee, is een houding die sommigen van nature uitstekend beheersen, we noemen dat vaak diplomatie. Maar je kunt het ook als een vaardigheid leren.

Omtzigt en uzelf

Dinsdagmiddag hoorde ik van de uitval van Pieter Omtzigt en dacht meteen opnieuw aan het gezegde. Omtzigt is best een aardige en zeer kundige man, maar kan geen enkel moment meebuigen in een storm. Je bent dan wel een sterke eik, maar met een heftige tegenwind breek je toch op een bepaald moment.
Waarom vertel ik (als ervaringsdeskundige) dit verhaal. Een burn-out overkomt steeds meer werknemers. Als belangrijkste oorzaak wordt het ‘te harde werken’ genoemd. Ik ben het daar volledig mee oneens, ik heb mijn hele leven (en tot nu toe) hard gewerkt, maar vrijwel altijd met plezier in harmonie en succesvol. Onder die omstandigheden knapt het draadje nauwelijks. Maar waak er wel voor dat je voor jezelf onbereikbare doelen stelt, waardoor je de teleurstelling zelf hebt ingebouwd.

Wie is verantwoordelijk voor doelstellingen?

En ook aan leidinggevenden geef ik de raad om geen schier onhaalbare doelstellingen te eisen!  En . . . .  geef jezelf de schuld van het mislukken, want jij bent toch als eerste verantwoordelijk dat jouw medewerkers de doelstellingen wel halen, of niet soms?