De periode 1980-1990 zijn de jaren dat de sociale wetgeving door onder andere de structurele werkloosheid onder druk kwam te staan. Prestatiebeloning kwam aan de orde. Met persoonlijke belangen mocht weer rekening worden gehouden. Niet de woorden, maar de prestatie telde.
De stroming Institutionalisme (letterlijk 'geloof in vaste instellingen') kenmerkt zich daarnaast door het leggen van veel nadruk op sociaal maatschappelijke normen zoals medezeggenschap* en democratisering** in de arbeidssituatie. Werkgevers en werknemers hebben elkaar nodig, de een kan niet zonder de ander, arbeid wordt bezien als een gegeven met een gemeenschappelijke invalshoek. Het besef groeide dat de wijze waarop arbeid wordt georganiseerd niet beperkt blijft tot de werksituatie, maar ook doorwerkt op de samenleving als geheel.
* Medezeggenschap: de wijze waarop en waarover individuele werknemers en/of een vertegenwoordiging van werknemers invloed kunnen uitoefenen op beslissingen van managers/directeuren.
** Democratisering: het geven van meer rechten aan anderen.