Het woord 'Revisionisme' voert terug naar de politiek in de vorige eeuw: het ging om personen die binnen het marxisme bepleitten dat het socialisme kon worden opgebouwd via burgerlijke parlementaire weg in plaats van via een proletarische revolutie.
Binnen organisaties gaat het om een stroming (revisionisme = opnieuw bezien), die zich afzette tegen zowel de doorgeschoten zakelijke bedrijfsvoering (Scientific Management) als het evenzeer doorgeschoten benadrukken van de sociale kant van het werk (Human Relations) en daarentegen nu het accent legde op de arbeidende mens zelf. Arbeid zou beter kunnen worden verricht als de arbeidende mens meer zelfstandig, meer zelfbewust zou worden en hij meer verantwoordelijkheid zou krijgen. Ook aan de rechten van de mens en de verdere uitbouw van de sociale wetgeving werd veel aandacht besteed.
Aspecten als inspraak en opleidingen voor het personeel staan in deze stroming centraal. De stroming revisionisme heeft ruime aandacht geschonken aan verschillende vormen van werkstructurering (taakverruiming) en aan functionele participatievormen (w.o. werkoverleg).
Blake en Mouton zijn vertegenwoordigers van deze stroming. Zij ontwikkelden een model met stijlen van leidinggeven, de managerial grid die zowel aandacht schenkt aan de mens als aan de organisatie. De bekendste vertegenwoordiger is Rensis Likert, beroemd om zijn Likertschaal, waar de antwoorden op een vraag op een vijfpuntsschaal hiërarchisch zijn gerangschikt van bijvoorbeeld "helemaal mee eens", "mee eens", "geen mening", "mee oneens" tot "helemaal mee oneens".