Nee, niet eens een hoger salaris of aanzien, maar vooral het gevoel dat je een aantal mensen onder je hebt, is een oergevoel dat alle andere driften overtreft.
Wat is er nou mooier dan een afdelingsvergadering met al jouw ondergeschikten om je heen, waar jij de vergadering leidt. En een triomfantelijke bevestiging tijdens een verjaardag waarbij je aangeeft hoeveel mensen jij wel onder je hebt, waarbij je kunt demonstreren hoe belangrijk je bent.
En dan ineens komt het vermaledijde coronavirus, dat niet alleen gevaarlijk is voor jouw gezondheid, maar waarvan vooral jouw ego een geweldige opdoffer krijgt. Er moet namelijk ineens “thuisgewerkt” worden. Je verliest het overzicht. Je hebt ze echt niet meer “onder” je en je hebt totaal geen grip meer op jouw afdeling. Jouw afdeling is een nauwelijks te managen groep van kluizenaars geworden. Ze rapporteren ook niet fysiek meer aan je. Je vertrouwen in je medewerkers is enorm gedaald. Wat voeren ze wel niet uit? Sterker nog: je zelfvertrouwen heeft ook een knak gekregen. Je bent geen baas meer!
Gelukkig is de lockdown maar van korte duur geweest en het thuiswerken zal ook wel weer opgeheven worden.
Dat ook de files weer gaan toenemen en het vermoeiende woon-werkverkeer weer tot de dagelijkse sleur gaat behoren, nemen we op de koop toe.
Thuiswerken is een golfbeweging geworden
Thuiswerken is al meer dan 20 jaar een voortdurend onderwerp van discussie. Over comfort en inrichting, sociale betrokkenheid, communicatie en productiviteit. Vrijwel nooit komen werkplezier, gezondheid en autonomie als onderwerpen naar voren. Lang geleden schreef ik al over de voordelen van “thuiswerken”. Hoogleraren van naam schreven toen, dat thuiswerken niet kon, omdat dat ten koste zou gaan van de sociale verbondenheid. Maar, schreef ik in 2006 in de column “Ga ik naar het werk of ga ik aan het werk?”, het gaat maar om een paar dagen per week.
Belangrijk bij “thuiswerken” is niet of de inrichting van de werkplek wel klopt, die is meestal even slecht als op kantoor, maar wat zijn de afspraken. Niet hoe lang je moet werken, maar is er een duidelijke doelstelling en wordt de medewerker daar ook op beoordeeld? Heeft de organisatie en de medewerker er voor gezorgd dat er autonomie is over het werk? Dat de medewerker zich volledig verantwoordelijk voelt, dat hij het als z'n eigen winkel beschouwt?
En laten we nou eens ophouden met de leidinggevende (baas) zo belangrijk te vinden. De leidinggevende wordt pas echt belangrijk wanneer deze geen baas is, maar vooral een prima coördinator.Weg met de files, dan meer thuiswerken!
