De wereld op z’n kop of misschien wel mijn wereld op z’n kop
Opinie | do 9 nov 2023 | Bron: Andries Bongers | Auteur: Andries Bongers | Trefwoorden: Inkomensplaatje, Toeslagen, Heffingskorting, Kansloos
Dit is de woning waar ik ben geboren in 1941
Onderstaande reactie is een puur persoonlijke mening (overigens is een “opinie” dat in principe ook altijd).
Ik kom zelf uit een relatief arm gezin, maar dat waren we in en na de oorlog bijna allemaal. Op de MULO bakte ik er niets van en bleef tweemaal zitten en moest met slechts 2 klassen aan ’t werk (vonden mijn ouders). Vanaf dat moment ben ik gaan studeren (avondschool, naast werk en voetbalclub). Ik haalde vele diploma’s, met als hoogtepunt mijn staatsexamen HBS (met mooie cijfers en 12 vakken). Ik ben daarna tot op de dag van vandaag blijven doorleren, naast mijn wekelijkse optreden en organisatie (25 jaar) met een semiprofessionele operagroep in bejaardenhuizen. Ik was ook onderofficier bij het Korps Mariniers (veteraan) en nog steeds voetbaltrainer en coach etc. etc.
Daarom heb ik misschien een wat afwijkende mening over onze huidige maatschappij.
Het inkomensplaatje
Door allerlei onzinnige aanpassingen van de belastingwetten en regels m.b.t. de sociale zekerheid om het “inkomensplaatje” maar zo aantrekkelijk mogelijk te maken, worden allerlei toeslagen en heffingskortingen uitgevonden. Daardoor krijgt 70% van de inwoners van Nederland wel een toeslag en meer dan 50% een heffingskorting. En betaalt 50% van Nederland daarom helemaal geen loonbelasting!
Lees
Het effect van een aantal toeslagen is, dat bijvoorbeeld huren en verzekeringen ook bijna kritiekloos konden meestijgen, maar nog erger, dat wanneer het inkomen ging stijgen, dat juist weer ten koste gaat van een of meerdere toeslagen. Dus meer uren werken of gewoon meer verdienen wordt afgestraft.
Een softe maatschappij
Een systeem van regulering, dat (een enkeling uitgezonderd) gingen voor een softe maatschappij zorgen.
Waarom een (extra) studie volgen en waarom meer uren gaan maken of zelfs de vraag: waarom überhaupt nog werken?
We zijn een softe excuus maatschappij geworden, waar eigen verantwoordelijkheid vaak ver te zoeken is.
Vele gesubsidieerde instituten pamperen mensen, die zielig worden gevonden of zogenaamd kansloos zijn in de maatschappij en dan maar ondersteund moeten worden.
Groepen van jongeren worden na 2 jaar corona al als kansloos bestempeld. Kinderen uit een arm gezin hebben een niet in te halen achterstand, weten agogen te melden.
Ik weet wel beter!
