Inhoud
- Digitale prikklok met vingerafdruk rukt op
- Krijgt 'nieuwe werken' zijn ultieme prikklok?
- Workforcemanagement cruciaal voor prestaties
- Komt de prikklok weer terug?
- Tijdregistratie is anders dan gebruik van ouderwetse prikklokken
- Jurisprudentie urenregistratie
- Kwart medewerkers sjoemelt met klokken van tijd
Digitale prikklok met vingerafdruk rukt op
De vingerscan, oftewel een biometrische prikklok om werknemers te registreren en te controleren, is bezig aan een snelle opmars in het Nederlandse bedrijfsleven. Juristen zijn bezorgd over deze ontwikkeling en betitelen de invoering van de scan als 'een te zwaar middel voor een simpele controle'. Vakbeweging FNV zegt 'niet blij te zijn' met de digitale controle van werknemers en kondigt onderzoek aan.
Uitzendbureau Tempo-Team, onderdeel van Randstad, zegt nu al wekelijks 20.000 'verificatiemomenten bij verschillende bedrijven' uit te voeren. Onder andere bij Grolsch, Etos, Aldipress en drogisterijketen DA zijn kastjes geplaatst waar de uitzendkracht van Tempo-Team zijn vinger op de scan moet leggen alvorens aan het werk te gaan. Aan het eind van de werkdag dient de handeling te worden herhaald. (Bron: De Zaak, 20 mrt. 2015)
Krijgt 'nieuwe werken' zijn ultieme prikklok?
In 1888 vond de Amerikaan Alexander Dey de prikklok uit. Aan het begin van de dag moesten de werknemers 'inklokken' en aan het eind van de dag weer 'uitklokken'. De eerste prikklok werd Dey Time Register genoemd. Werkgevers konden onmiddellijk zien als mensen te laat waren, of te vroeg vertrokken. Werknemers wisten waar ze aan toe waren en hielden zich stipt aan de werkuren. Om vijf uur stroomden de fabrieken en kantoren leeg.
De prikklok is vaak gezien als een moderne vorm van slavernij. Er waren werkgevers die personeel zelfs lieten in- en uitklokken voor lunch of toiletbezoek. Big Brother was watching you. Met de industriële teloorgang in de jaren zeventig en tachtig verdween de prikklok. In de dienstensector werd vertrouwd op de discipline van het personeel. Wie een keer te laat kwam vanwege een kater, of te vroeg wegging voor een tandartsafspraak, werd niet meteen op de vingers getikt.
De prikklok is allang terug, zij het in digitale gedaanten. Via toegangspasjes die veel bedrijven uit veiligheidsoverwegingen hanteren of via het aan- en afmelden op pc of laptop, kan precies worden bijgehouden hoe lang werknemers op hun werk zijn. Via mobiele telefoons kan eenvoudig worden gecontroleerd waar personeel in de buitendienst uithangt. Wat toen Dey Time Register heette, wordt nu OccupEye genoemd. (Bron: De Volkskrant, 22 aug. 2017)
Workforcemanagement cruciaal voor prestaties
De ouderwetse prikklok - de oervorm van urenregistratie - legde lang geleden de basis van wat we nu workforcemanagement noemen. Inmiddels gaat het veel verder dan alleen maar tijdregistratie en personeelsplanning.
Veel succesvolle organisaties zien
workforcemanagement als cruciaal voor hun prestaties. Ze worden hierbij gesteund door onderzoek waaruit blijkt de winst per
FTE met wel 30 procent kan stijgen. Werken aan workforcemanagement betekent dat je aandacht besteedt aan tijdsregistratie, personeelsplanning, rapportages en koppelingen met andere platformen. (Bron en meer: ADP,
april 2018)
Komt de prikklok weer terug?
Bedrijven in de
EU moeten de uren van hun werknemers precies bijhouden, oordeelde het Europees Hof van Justitie op 15 mei 2019. Dat is nodig om te controleren of de minimale rusttijden in acht zijn genomen alsmede het registreren van de overgewerkte uren om deze correct uit te betalen. Daarvoor is volgens het Hof een prikklok-systeem nodig, waaraan werkgevers zich dienen qua uitbetaling van de gewerkte dienen te houden.
Voor Nederland zal het vonnis nauwelijks van invloed zijn, omdat de Arbeidstijdenwet werkgevers al verplicht om arbeids- en rusttijden schriftelijk vast te leggen. De Europese uitspraak is dus eerder een reminder voor bedrijven om werktijdregistratie effectief toe te passen.
Voor bedrijven met filialen over de grenzen heen betekent dit wel dat de processen onder de loep moeten genomen worden. Zo zullen alle werknemers in de
EU de werktijden moeten registreren.
Tijdregistratie is anders dan gebruik van ouderwetse prikklokken
Langzaam maar zeker verleggen managers accenten in de manier waarop zij hun team en mensen aansturen. Tot voor kort stuurden zij veelal op aanwezigheid, in het verlengde van de oude prikklok-gedachte. Maar het enige wat je dan weet is hoe lang iemand ‘binnen’ is. Je weet niet hoeveel tijd er is besteed aan daadwerkelijk het werk, laat staan hoe productief diegene is geweest.
Hoewel deze aanpak diep is geworteld in de heersende managementstructuren, zie je dat de focus is verlegd naar sturen op output. Het is een logische ontwikkeling. Nieuwe managers hebben een andere kijk op werk en de indeling daarvan. Flexibiliteit neemt hier een centrale rol in. (Bron: Protime, 13 nov. 2019)
Jurisprudentie urenregistratie
Afhankelijk van de aard en omvang van een onderneming moet een solide en controleerbare urenregistratie worden bijgehouden. Hoewel de loonadministratie correct is, is deze door het ontbreken van een urenadministratie niet te controleren. De inspecteur heeft terecht een informatiebeschikking* opgelegd.
* Een informatiebeschikking leidt tot omkering van de bewijslast bij belastingaanslagen. Hierdoor zal de belastingplichtige moeten bewijzen dat de aanslag die de inspecteur oplegt onjuist is. Dit leidt tot grote bewijstechnische problemen.
(Bron: Jurisprudentie: Hof Arnhem-Leeuwarden 28-01-2020) (
ECLI:NL:GHARL:2020:679)
Kwart medewerkers sjoemelt met klokken van tijd
23 procent van de werknemers heeft tijdens de coronapandemie opzettelijk de gewerkte tijd die hij indiende op zijn rooster verhoogd of verlaagd. Dit blijkt uit onderzoek van Quinyx, leverancier van Workforce Managementsoftware, uitgevoerd onder 600 medewerkers die het grootste deel van hun werktijd niet achter het bureau doorbrengen, zoals supermarkt- en zorgmedewerkers.
Van de 23 procent heeft het merendeel tijd toegevoegd die zij niet gewerkt hebben, maar ook een aanzienlijk aantal heeft hun echte werktijd verkort om te voorkomen gestraft te worden. (Bron: BG magazine,
16 dec. 2020)
